Adelaide zat op één van de vele ijzeren stoelen. Op haar schoot lag een zelfgeschreven brief van haar broertje. Onderaan de brief had hij nog een tekening van het landschap getekend. Het landschap dat hij had getekend was een groot veld met hoog gras en enkele bomen. Toen ze nog in Spanje woonde bracht ze veel tijd door met haar broertje op dat veld. Een brede glimlach stond op haar gezicht als ze de brief las. Haar moeder had ook nog een klein stukje geschreven. In de brief vertelden ze hoe het ging thuis, zo te horen ging alles gewoon goed. Ze legde de brief op de tafel voor haar en schonk het nog een laatste glimlach. Haar hand reikte uit naar een leeg vel papier en een pen om mee te schrijven. Ze kon niet alle gebeurtenissen opschrijven in haar brief, sommige dingen mochten alleen binnen de muren van Willow Creek blijven. Niet alleen de brieven van de gevangen werden gecheckt, ook die van de bewakers werden kort bekeken.