Lucien zat op de grond, met zijn rug tegen de muur en hij keek van het balkon af. Op zo'n honderd meter afstand was de grote muur te zien die hen allemaal binnenhield. Hij had zich net zitten bedenken dat het voor bewakers eigenlijk even onmogelijk was om dit eiland te verlaten. Ze zouden dan misschien makkelijker voorbij de muur komen, maar de boten voeren nog steeds op dezelfde tijden en je mocht alleen mee als je dienst van een paar weken erop zat. Dus die muren en de zee waren er ook om hem binnen te houden. Toch wist hij zeker dat hij hier met een beter gevoel zat dan de meesten gevangenen. Hij was hier vrijwillig, zij waren echt tegen hun wil opgesloten. Alhoewel, ze wisten allemaal dat er consequenties zaten aan hun daden.