Het rokershok

Onder het dak van het rokershok stond Adelaide zachtjes te bibberen. Hoewel het hier warmer was dan op andere plekken op de binnenplaats was ook hier de kou wel te vinden. Ze had een dikke winterjas aangetrokken voordat ze naar buiten ging. Als de kille en grauwe binnenkant van de gevangenis haar te veel werd nam ze graag een frisse neus buiten. Het was koud, een kou waar ze waarschijnlijk nooit helemaal aan zou wennen, maar het was beter dan de grauwe muren binnen. Om toch wat warmte te krijgen was ze naar het rokershok gegaan. Zelf deed ze niet aan roken, roken was schadelijk voor het lichaam vond ze. Ze nam het niemand kwalijk als hij of zij wel graag een hijs van zijn of haar sigaret nam, het was ieder zijn eigen keuze en die respecteerde ze. Een witte walm verliet haar mond na een diepe zucht. Veel spectaculairs gebeurde er hier niet. Bijna elke dag ging hetzelfde, je checkte de cellen van de gevangen en in je vrije tijd ging je vaak naar buiten. Enkele keren gingen de dingen anders, maar dat was vaak een gevecht tussen de gevangen of een gevangene naar een isoleer cel brengen. Ze haalde een hand door haar donkerblonde lokken heen die los over haar schouders hingen en ademde diep in.

In haar strenge sportschema liet Keira 1 à 2 sigaretjes per week toe. Het was ook koud genoeg om het niet vaker te willen doen, zelfs in de luwte lag de temperatuur nog een paar graden onder nul. Niet haar favoriete klimaat. Uit haar broekzak viste ze al lopend een aansteker en stak ze de sigaret die tussen haar lippen lag aan. Tevreden inhaleerde ze de nicotine die haar een vals gevoel van rust zou geven. "Hey." Groette de donkerharige vrouw haar collega die waarschijnlijk ook bezig was een luchtje te scheppen. Rond deze tijd zaten de meeste gevangenen in hun cel en waren er minder bewakers nodig in de gevangenis zelf en was er tijd voor vrije tijd.
Door de afgelegenheid van de gevangenis kon hier natuurlijk niet naar huis gegaan worden en waren de bewakers in zekere zin ook gevangenen waren van deze plek. Alleen waren zij degene die vrij rond konden lopen en niet afhankelijk waren van vaste schema's of iets dergelijks. Op hun dagelijkse werkrooster na.

Het was redelijk rustig op de binnenplaats nu. Rond deze tijd bevonden de meeste gevangen zich in hun cel. Ze hoorde voetstappen die steeds iets harder werden en daarna stopten. Ze draaide haar gezicht weg van de binnenplaats om te kijken naar de persoon van wie de voetstappen kwamen. Niet ver van haar vandaan stond een vrouw, het was een collega. De vrouw herkende ze als één van de oudere bewakers, zelf was ze een stukje jonger. 'Hey' begroette ze haar collega terug met een kleine maar wel vriendelijke glimlach. Een brede glimlach was ver te zoeken met deze kou en de omstandigheden hier, ook al waren er uitzonderingen. De geur van rook die hier altijd rondhing werd weer een stukje sterker. Last had ze er niet van, in het begin vond ze het vreselijk, maar ondertussen was ze er aan gewend en deed het haar niks meer. Ook koos ze er zelf voor om hier te gaan staan, maar dat kwam voornamelijk doordat het hier één van de warmere plekken was. 'Wat vind jij eigenlijk van de nieuwe mirrors' vroeg ze zachtjes aan haar collega. Zelf wist ze nog niet helemaal zeker hoe ze over de mirrors dacht. Ze kende de mensen niet. Ze wist wat ze konden doen maar of ze werkelijk zo gevaarlijk waren, geen idee.