De gymzaal

Lucien schudde zijn hoofd, omdat hij wist dat het niet lag aan de maat van het pak, maar aan de soort van het pak. Hij wilde losse sportkleding, geen strak uniform. IN het bijgebouw rook het naar honden en omdat Lucien hier nooit kwam, leek het alsof hij tegen een muur aanliep. Maar daarna vond hij het wel aangenaam om eens iets anders te ruiken dan modder, zijn eigen slaapkamer of de steriele gevangenis lucht. Hij knielde bij Keira en de hond neer en bekeek het beest. Het was een mooie hond. Toen Keira hem voorstelde, stak hij zijn hand uit en hij kreeg een poot terug, ook al was hij eigenlijk van plan geweest om het dier te aaien. "Ook hallo," zei hij lachend en daarna aaide hij de hond alsnog.

De herder nam de nieuwkomer nieuwsgierig in zich op, maar net als vele andere voelde hij instinctief aan dat hij geen gevaar vormde en liet zich daardoor ook vrijwillig aaien. Al snel begon hij rondjes rond de benen van Keira te drentelen en Keira kon niet anders dan hem even een flinke knuffelbeurt te geven, "Zullen we hem en een andere hond mee uit nemen? Ze lekker even laten ravotten in de sneeuw, of moet jij zo weer wat anders doen?" Keira had nog 2 uur voor ze weer in actie moest komen, dus zijzelf had voldoende tijd.

Lucien was die dag vrij, alleen 's avonds moest hij een klein uurtje wacht lopen, dus hij knikte. Het leek hem een goed plan. Hij haalde een andere herder en twee riemen, die hij bij de honden omdeed. "Laten we maar gaan dan," zei hij. "Maar moeten deze honden eigenlijk niet zo professioneel mogelijk blijven? Iets wat teniet wordt gedaan door ze te laten spelen?" Hij was inmiddels wel al bij de deur, dus het maakte hem niet uit, maar hij had er wel even over nagedacht. Hij opende de deur en zag dat het weer eens gesneeuwd had. Voor de zoveelste keer viel hem op hoe weinig je daarvan merkte als je in de gevangenis zat.